انسان مغرور!
«ای انسان چه چیز باعث شد که به خدای کریم مغرور گشتی؟» انفطار/۶
ای انسان!
چه کسی سپهر لاجوردین را بالای سرت برافراشت؟
زمین را برایت گهواره نرم ساخت؟
خورشید عالم افروز را گرما بخش زمستانت و باران بالطافت را طراوت بهارانت قرار داد؟
بر شاخساران میوه های گوارا رویاند و در دشت و صحرا چشم اندازی روح نواز از ریاحین الوان گستراند؟
در دل کوهها و صخره ها، معدن هایی از یاقوت و زمرد برایت ودیعه نهاد و در اعماق دریاها و اقیانوس ها ماهیان زیبا را روزی تو کرد؟
بقایای جانداران و حشرات را طی قرون متمادی تحت فشار لایه های زمین فشرد تا عصاره آنها نفت چراغ تو باشد؟
و این چنین زمین و آسمان و هرآنچه در آن است را چون سفره ی پر نعمت پیش رویت گسترد.
اما تو در مقابل چه کردی؟
با نخوت و غرور بر آن خرامیدی،از خوردنی هایش تناول نمودی،از آشامیدنی هایش نوشیدی، نه سپاس گفتی و نه به راه صلاح رفتی.
آنچه توانستی کردی و آنگونه که خواستی ،زیستی.
به هر سو جولان دادی و فساد برپا ساختی.
به فرو دستان ظلم نمودی و به فرا دستان تملق گفتی.
گاه راه اسراف پیش گرفتی و گاه راه تبذیر...چه ها که نکردی؟!
از یاد بردی که آفریدگاری هست و رگ حیات تو، به دست اوست.
هموکه هستی را آن به آن به تو عطا فرمود.
همو که بادهای تصفیه کننده را پیش رویت وزاند و ابرها را بارانید و خورشید را بر فرازت تابانید.
می تواند یک آن، آری فقط یک آن به باد فرمان دهد: نوز! و به باران بگوید : نبار!
و آنگاه تو آشکارا خواهی دید که ضاقت الارض و منعت السماء، پهنای زمین تنگ شد و دریغ کرد آسمان!
و بدین ترتیب تو از ساده ترین و لازم ترین عنصر حیات، یعنی اکسیژن و هوای سالم محروم می مانی و حقیقتا چه تنبیه به موقع و چه تذکر به جایی!
تو می مانی و هوای آلوده، بوی مشمئز کننده آلاینده ها، ذرات معلق، تراکم گازهای سمی بالاتر از حد مجاز و خلاصه مرگ بی صدا!
آیا نمی ترسی در گوری که خود کنده ای مدفون گردی؟!
و حقیقتا ای انسان چه چیز باعث شد که به خدای خود مغرور گشتی؟!
دراین وبلاگ سعی برآن است که بتوانیم اطلاعات نسبتا کاملی را دربحث مهدویت وفرقه های نوظهور ارائه کنیم.مارا با نظرات خود یاری فرمایید.