پنج نفر كه هر كدام مدعي دروغين مهدويت بودند دستگير و روانه زندان شدند. اين خبر را چندي پيش دادستان قم اعلام كرده است.  
سوالي كه در اين زمينه و موارد مشابه خودنمايي مي‌كند، اين است كه چرا ادعاي رابطه با امام زمان (عج)، خواب ديدن‌ها، نظر كرده‌هاي دروغين و ... زياد شده است. 

شايد در اين خصوص دلايل و ديدگاه‌هاي متعددي وجود داشته باشد، اما دو نكته را مي‌توان برجسته‌تر ديد. 

اول آن كه اعتقادات پاك و راسخ مردم ايران به ائمه اطهار (ع) و حركت در مسير اسلام ناب محمدي (ص)، مهمترين رمز سربلندي و توفيقات اين ملت بوده كه در طول تاريخ اجازه نداده است بيگانگان هويت و شرف او را لكه دار كنند، هر چند در اين مسير فراز و نشيب‌هايي نيز ديده است. 

از اين رو طبيعي است كه دشمنان اين ملت براي به زانو در آوردن آن نقاط قوت و اتكاي ملت را هدف گرفته و با ترفندهاي گوناگون در صدد لوث كردن اعتقادات ملت برآيند، در اين پروسه بسيارند افرادي كه آگاهانه دست به شيادي زده و با ادعاهاي بي‌پايه در صدد لوث كردن اعتقادات ملت برآيند ، و با منحرف كردن گفتمان مهدويت سعي در تخريب باورهاي مردم در دراز مدت داشته باشند، برخي هم البته از سر ناآگاهي و شايد هم براي كسب درآمد چنين كنند. 

در كنار اين عامل شايد بتوان به عامل ديگري اشاره كرد كه به سهم خود بسترساز اين موضوع است. مفهوم انتظار در بطن خود به دو موضوع اشاره دارد اول ايمان و احساس؛ و دوم معرفت و عمل.

حال اگر در جامعه‌اي كه صاحبان بصيرت و دانش نسبتا در اقليت مي‌باشند، بعد اول مفهوم انتظار را بصورت گسترده تبليغ كنيم طبعاً فضايي ايجاد مي‌شود كه عده‌اي فرصت طلب از فضاي پيش آمده سو استفاده نمايند. بگونه‌اي كه مسائل احساسي مانند ملاقات با امام زمان (عج) از مفهوم واقعي انتظار مهمتر شده و بجاي بالا بردن سطح معرفت، بيشتر به نقل مواردي اينچنيني اهتمام ورزيده مي‌شود. هر چند برخي از آنها از لحاظ اخلاقي تاثير گذارند.

و... بدين ترتيب، ديدنِ آقا جذاب‌ترين بخش از ماجراي انتظار شده و افرادي كه ادعاي ديدار با ايشان را مي‌كنند مورد اقبال قرار مي‌گيرند. 

بديهي است در صورتي كه دو بعد "ايمان و احساس" و "معرفت و عمل" بطور متناسب در جامعه مطرح گردد و سطح دانسته‌هاي مردم بصورت متقارن رشد كند بسياري از شيادان و مدعيان توسط مردم عادي قابل تمييز خواهند بود. 

به عبارت ديگر افراط در احساس گرايي بدون توجه به معرفت و عمل گرايي باعث ايجاد فضايي خواهد گرديد كه اصل مفهوم در دراز مدت لوث شده و جامعه از موهبتي الهي كه عامل پويايي و بالندگي جامعه مي‌باشد، محروم گردد.