هرگاه صفحات تاریخ را ورق می زنیم و زندگی انبیاء را مطالعه می کنیم به نکات جالبی برمی خوریم و آن اینکه همه پیامبران و برگزیدگان خداوند در تنگناها، مصائب و گرفتاریهای زندگی، از یک مسیر مشترک به نجات و رستگاری رسیده اند.

هنگامیکه حضرت آدم به خاطر نزدیک شدن به درخت منهیه به زمین هبوط کرد، لشکریان غم و اندوه از هر سو به او هجوم آوردند، همسرش حوا را گم کرد و سالها در پی او گشت، افسوس از دست دادن بهشت از یک سو و دلتنگی دوری از حوا از سوی دیگر او را به پریشانی و اضطراب افکنده بود. آدم دویست سال گریست و به درگاه خداوند راز و نیاز کرد، سرانجام خداوند به او راه نجات را نشان داد.

آنگاه که فرمان عذاب بر قوم نوح آمد، نوح و ایمان آورندگان بر کشتی سوار شدند، غرش ابرها و جاری شدن سیلاب ها و باران های تند پی در پی، زمین را به اقیانوسی خروشان مبدل ساخت و نوح کشتی را در خطر غرق شدن یافت، از خداوند درخواست یاری نمود و سرانجام خداوند به او راه نجات را نشان داد.

سلیمان که پادشاهی جمیع مشارق و مغارب همه عالم را زیر نگین داشت و بر آدمیان و پریان و دیوان و پرندگان و حیوانات، بادها و ابرها سلطنت می نمود، این همه را از فضل خدا درخواست نموده و خداوند راه را به او نشان داد.

عیسی بن مریم چون دشمنان او را به قصد کشتن محاصره و محبوس نمودند در آن دقایق جانفزا از خداوند درخواست راه نجات نمود و خدا راه نجات را به او نشان داد.

ابراهیم آنگاه که مورد غضب نمرود قرار گرفت به دستور نمرود مکانی فراهم شد به ابعاد چهار فرسخ در چهار فرسخ به ارتفاع صد گز، قریب یک ماه در آن هیزم می ریختند و چون آتش در آن برافروخته شد از شدت حرارت و شراره های آتش کسی را یارای نزدیک شدن به آن نبود.پس به آموزش ابلیس منجنیقی ساخته شد و چهارصد طناب در حلقه منجنیق انداختند که هر طناب را دو مرد می کشیدند و به این ترتیب ابراهیم در آتش پرتاب شد در آن لحظات توانفرسا او از خدا درخواست یاری نمود و خداوند راه نجات را به او نشان داد.

راه نجات تمام انبیاء الهی در این شدائد، به آموزش خود خداوند چیزی جز توسل به پنج تن آل عبا،حضرت محمد مصطفی(ص)،حضرت فاطمه الزهرا(س)،حضرت علی امیرالمومنین(ع)،امام حسن و امام حسین علیهم السلام نبوده است.

امام رضا (ع) می فرمایند:

«هنگامی که در سختی و شدتی قرار گرفتید، بوسیله ما از خداوند استعانت و کمک بجویید که خدا می فرماید: ولله الاسماء الحسنی فادعوه بها.(و برای خداوند نام های نیک است، خدا را به آن نامها بخوانید.)»

سپس امام رضا(ع) اضافه نمودند که امام صادق(ع) فرمودند:

«سوگند به خدا! ما همان اسمای حسنای خداوند هستیم که او عملی را از احدی جز به شناخت ما نمی پذیرد.»بحارالانوار ۹۴/۵