روى سخن ما با بعضى از برادران سنى است؛ آن‏ها که متأسفانه مى‏پندارند موضوع «مهدى اختصاص به شیعه دارد و آنچه پیروان اهل بیت‏علیهم السلام به آن معتقد هستند، دور از واقعیت است.

 اینک ما وجدان افراد منصف ایشان را حکم قرار مى‏دهیم و دورنمایى از این اعتقاد را در منابع و مدارک عامه، به اختصار از نظر آن‏ها مى‏گذرانیم، باشد که به خود آیند و در حق میراث پیامبر خویش یعنى «عترت»، بیش از این ستم روا ندارند.

 بر اساس اکثر روایات مهدى که علماى سنى از پیامبرصلى الله علیه وآله وسلم روایت کرده‏اند، وى از دودمان امام حسین‏علیه السلام است، آن هم با مشخصاتى که همان موقع از زبان پیامبر نقل شده‏بود. این روایات که تقریباً از مجموعه صحابة بزرگ نقل شده‏اند، از دیرباز در منابع و مدارک پر ارزش و معتبر عامه مانند صحاح ششگانه به‏استثناى «صحیح» نسائى به نام سنن که در برگیرندة احادیث و مدارک احکام دینى و فقه اسلامى است، غیبت او، فلسفة غیبت او، فواید غیبت او، علایم ظهور او، دولت جهانى او، چهرة گیتى در عصر او و... بوده است.

 به دو کتاب ما تحت عنوان مهدى موعود ترجمة جلد سیزدهم بحارالانوار علامه مجلسى و موعودى که جهان درانتظار اوست.

 قبل از همه کتاب ارزشمندى که از علماى سنى به ما رسیده مسند احمد حنبل است که احادیث مهدى را در آن ثبت و ضبط کرده‏است

احمد حنبل پیشواى فرقه حنبلى، متوفاى 241 هجرى و هم عصر امام نهم و امام دهم ما بوده‏است. کتاب مسند او قدیم‏ترین و معتبرترین مدرک حدیث عامه به‏شمار مى‏رود. پس از وى محمدبن اسماعیل بخارى (متوفاى 256 ه ق) نامى ترین محدث عامه و معاصر امام حسن عسکرى‏علیه السلام که درست در سال ولادت امام زمان و مهدى موعود اسلام از دنیا رفته‏است، با همة تعصبى که نسبت به امامان اهل بیت دارد، در کتاب صحیح خود (کتاب الاحکام) احادیث «دوازده پیشواى بعد از پیغمبر که همگى از قریش خواهند بود و عزت اسلام بستگى به وجود آن‏ها دارد» را نقل کرده‏است. افزون بر این، بخارى در همان کتاب (باب نزول عیسى‏بن مریم) به همکارى حضرت عیسى با مهدى اشاره نموده‏است.

 در همان عصر، مسلم‏بن حجاج نیشابورى (متوفاى 261 ه ق) با وجود اینکه مانند بخارى اصرار دارد نامى از مهدى نبرد ولى‏در «کتاب الفتن و اشرایط الساعه» و «باب نزول عیسى» از کتاب صحیح که دومین صحاح عامه است، قسمتى از این احادیث را نقل کرده‏است.

 بعد از وى ابن ماجه قزوینى (متوفاى 273 ه ق) در کتاب سنن خود که آن نیز از صحاح عامه است، احادیث مهدى را در بخش مخصوصى به نام «باب خروج المهدى» آورده‏است.

 همچنین در همین عصر، ابوداوود سیستانى (متوفاى 275 ه ق) در کتاب سنن از صحاح ششگانه، روایات مهدى موعود اسلام را در بخشى از آن به‏عنوان «کتاب المهدى» بیان داشته‏است.

 باز در همین عصر، ترمذى (متوفاى 279 ه ق) در «کتاب الفتن» از سنن خود (باب ما جاء فى المهدى رضى الله‏عنه) روایات مربوطه را بازگو نموده‏است.

 این شش محدث عظیم‏الشأن که سرآمد محدثان عامه به‏شمار مى‏روند (یعنى احمد حنبل، بخارى، مسلم، ابن ماجه، ابوداوود، و ترمذى) روایات مهدى را از عمربن الخطاب، عبدالله انصارى، جابربن سمره، عبدالله‏بن عمر، عبدالله‏بن عمروعاص، انس‏بن مالک، ابوسعید خدرى،ام سلمه همسر پیامبر و... نقل کرده‏اند.