مهدویت و آخرالزمان

در حدیثی امام سجاد (ع) خطاب به زهری فرموده اند :

«...ای زهری! آیا نمی توانی همه مسلمانان را مانند اعضاء خانواده ات فرض کنی؟! بزرگترها را پدر،کوچکترها را فرزند، و هم سن و سالانت را همچون برادر تلقی نمایی؟!

آیا تو دوست داری پدر،فرزند و یا برادرانت را مورد ستم قرار دهی؟»1

اگر ما به مفهوم این روایت فکر و بدان عمل کنیم،یعنی با افراد جامعه همچون اعضاء خانواده خود برخود نمائیم و از آنچه موجب آسیب و ناراحتی ایشان می گردد خودداری کرده و وسایل شادمانی و آسایش دنیا و آخرت آنان را فراهم آوریم، از بسیاری تنش ها و مشکلات پیشگیری نموده ایم.

و فراموش نکنیم که امروز، سرپرست و صاحب اختیار اصلی ما و همه هستی، مولا و امامی است که امام رضا(ع) چنین وصفش می کند:

«...امام همدم رفیق،پدر مهربان،برادر برابر،مادر دلسوز و پناه بندگان خداوند در گرفتاریها و سختی هاست...»2

و مطمئنا آن بزرگوار نسبت به کسانی که سرپرستی آنها را بعهده دارند احساس مسئولیت داشته و از شادی آنان شاد و از رتج ایشان اندوهگین می شوند.لذا اگر در پی جلب رضایت چنین مولایی هستیم نمی توانیم نسبت به کسانی که تحت سرپرستی آن بزرگوار قرار دارند بی تفاوت بوده و حقوق آنان را رعایت نکنیم.

1 – بحار الانوار74/155
2 – اصول کافی ج1،ص286